Dina Hening

“Dina Hening”

Aranjeun jeung dunya aranjeun, kuring jeung dunya kuring. Mindeng. Eta sabab naha kuring  teu kungsi percaya kanu ngarana “sobat”. Kecap “sobat” kawas nu leungit ti kahirupan kuring kalayan nyacasna cihujan nu ngahapus tapak lengkah “aranjeunna” harita. Sabada eta dunya teu kungsi nyadiakeun deui “sobat” keur kuring.

Hening. Ceuk batur “hening” mah teu kudu nyorangan. Puguh atuh, cik saha anu hoyong hirup nyorangan? taya batur, taya nu maturan. Tapi kitu sajatina. Teuing kuring anu teu kungsi bisa mukakeun hate keur batur, atawa baturna nu embung mukakeun hate keur kuring.

“Sobat”, bet ras inget ka jaman ka tukang, harita kuring teu boga babaturan. Euweuh sabab musababna batur sakelas ngamusuhan. Mangtaun-taun, nepi datang “aranjeunna”, aranjeunna teh Lala, Ika jeung Asep. Aranjeunna daek, rela, ikhlas dimusuh, diasingkeun ku sababaturan di kelas. Can kungsi kuring nguping aranjeunna ngeluh atawa gegelendeng salila babarengan jeung kuring. Aranjeunna kalah mah nyarita,”Tong sieun, kuring sarerea bakal aya pikeun Inda”. Kuring kagagas, reumbay bari jeung gimir, sok sieun ieu teh ngan ngimpi wungkul. Tapi hate leutik kuring yakin pisan aranjeunna teh tulus jadi babaturan kuring, lain sabab karunya.

Kahadiran aranjeunna di sapopoena kuring, ngajadikeun sapopoena kuring kalayan penting pisan. Kuring bungah bisa wanoh jeung aranjeunna. Tapi kabungah eta teu mindeng lila, sabab sataun sabada eta, Kuring, Ika jeung Asep kudu ikhlas ngaleupas Lala nu ingkah ka Bandung ngilu jeung Bapana anu nampa surat dinas ka Bandung salaku PNS. Geus tangtu ingkahna Lala ninggalkeun kasedih di hate kuring, Ika jeung Asep.

Can mangsa sataun, can reup kasedih hate, Ika tilar dunya. Kasedih nyosok jero na hate, singhoreng “hening” anu datang ti batur teh leuwih nyeri tibatan “hening” anu datang sosoranganan. Ti mangsa harita kayakinan kuring kalayan rasa mibanda teh kawit reueuk. Kuring jeung Asep sok babarengan keneh, malah nepi kuring jeung Asep nincak bangku SMA. Tapi lain kabungah nu aya, kuring terus-terusan gimir, honcewang. Nepi datangna poe eta.

Harita kuring narima beja yen Asep teh kacilakaan. Loba SMS anu asup, leuwih ti sapuluh mah meureun. Sakabehna nanyakeun perkara eta, bener teu? Kitu cenah. Ngan ku kuring rada teu dianggap, sabab kuring teu percaya. Ah paling heureuy, pikir kuring teh. Percaya soteh pas aya Pun Biang nelepon, ngabejaan yen Asep asup rumah sakit Gunung Jati Cirebon. Kuring ngarenghap. Naha ieu teh bener? Masih keneh can percaya.

Clak, clak, cipanon ngucur. Harita keneh kuring ingkah ka Cirebon, dianteur ku Nina, batur sabangku kuring, kabeneran manehna nyaho perkara “sobat-sobat” kuring. Kuring ingkah make motor, Nina anu nyetir, manehna honcewang lamun kuring anu nyetir mah cenah. Teu nepi ka 30 menitan kuring jeung Nina nepi ka tujuan.

Sanepina kuring gancang lumpat ka UGD, sabab ceuk beja Asep teh asup ruang UGD, tapi UGD kosong molompong. Asep geus di pindahkeun ka ruang rawat. Nina ingkah ka resepsionis nanyakeun ruang rawat Asep, sanggeusna kuring jeung Nina kuralang-kuriling neang eta ruangan tapi teu panggih-panggih. Kuring cape, putus asa. Tapi Nina nguatkeun, “Ngan kitu pangorbanan sobat teh?” Pok na. Kuring imut, kuring jeung Nina nguriling deui, nepi ahirna kapanggih ruangan eta.

Aya Ceu Ida jeung Kang Dodi keur calik na bangku hareupeun panto ruangan. “Kumaha Ceu?” tanya kuring ka Ceu Ida.”Alhamdulillah operasina lancar Nda, ngan pedah can sadar ti tadi.” Pok na bari reumbay. Kuring ngilu reumbay, bari leos rek asup ka jero. Tapi lengkah teu ngalangkah, ngantep di lawang panto. Katempo di jero aya batur keur diuk sagigireun ranjang, istri, geulis, make jilbab sarua jeung kuring. Keur ngusapan salira anu ngalempreh di hareupeuna. Rarasaan mah aya nu nyeseb ka hate, teuing naon eta teh, padahal peso euweuh, pedang komo. Nyeri, bet ras tiiseun pisan hate teh. Cipanon beuki rembay na pipi. Gubrak teh ngolesad awak na teras, leuleus. Pantes ceuk pikir sikap Asep teh rada robah. Sakapeung siga nu ngajauh. Ieu jawabana. Dunyana geus kabagi, lain ngan kuring bae. Naon kuring? Saha kuring? Teu sadar ceurik teh beuki tarik.

Nina ngahudangkeun siga nu ngarti, tuluy ngagenjang nepi kuring diuk na bangku. Kuring ceurik leupas na pangkonana. Ceu Ida ngareupreup. Tapi kuring teu kungsi eureun.

Ya Allah...

Naha bet harianeun? Naha teu ngraoskeun?

Ieu hate nu tiiseun. Sakuduna kuring sadar

ti baheula oge hirup kuring mah “dina hening”.

Pok kuring na hate bari reumbay.